grzybówka paprociowa
Status na Czerwonej Liście – V
Występowanie: IX-XI
Niejadalny
[singlepic id=393 w=640 h=640 float=center]
Mycena pterigena (Fr.) P. Kumm., Führ. Pilzk. (Zerbst): 108 (1871)
Kapelusz: średnicy 0,2-0,5 cm, półkulisty, stożkowaty z nieco spłaszczonym wierzchołkiem; bladoróżowy, w części szczytowej i na brzegu łososiowy. Brzeg prosty, równy, cienki, błoniasty. Powierzchnia matowa, nieznacznie prążkowana.
Hymenofor: blaszki nieco zbiegające, w liczbie około 10, rzadkie, szerokie, równej długości, bladoróżowe, ostrza wyraźnie ciemniejsze, łososiowe.
Trzon: 1,5-3 cm, nitkowaty, przezroczysty, łososiowy; podstawa rozszerzona, intensywniej zabarwiona, przyrastająca do podłoża białą, watowatą grzybnią.
Miąższ: bardzo cienki. Cały owocnik bardzo szybko zasycha i odbarwia się na powietrzu.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 7-9.5 x 5-5.5 μm, pestkowate, z 1-2 kroplami wewnątrz, nieamyloidalne. Podstawki 2-zarodnikowe. Cystydy 35-45 x 12-14 μm, wydłużone i zaostrzone.
Środowisko: pojedynczo lub grupkami po kilka owocników na osadkach gnijących liści paproci, sporadycznie na innych szczątkach roślinnych.
Uwagi: gatunek rzadko spotykany. Wyrasta w buczynach, grądach i łęgach, zwykle w przecinkach leśnych porośniętych paprociami.
Literatura:
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
M. Lisiewska, Flora Polska. Grzyby (Mycota). Tom XVII. Grzybówka (Mycena). PWN 1987
W. Wojewoda, M. Ławrynowicz, Czerwona lista grzybów wielkoowocnikowych w Polsce. Red list of macrofungi in Poland, 2006.
[nggallery id=39]
Opracowanie: Waldemar Czerniawski