wilgotnica kleista
Występowanie: VII-IX
Niejadalny
[singlepic id=680 w=640 h=640 float=center]
Hygrocybe glutinipes (J.E. Lange) R. Haller Aar., Schweiz. Z. Pilzk. 34: 179 (1956)
Kapelusz: 0,5-2,5 cm, początkowo półkulisty, po dojrzeniu rozpostarty, na szczycie płaski lub z niewielkim wklęśnięciem, cytrynowożółty lub żółtopomarańczowy, na powierzchni gładki, kleisty, na brzegu u wilgotnych okazów prążkowany od przeświecających blaszek.
Hymenofor: blaszki bladożółtawe lub bladocytrynowe, różnej długości, rzadkie, dość cienkie, szerokie, przy trzonie szeroko przyrośnięte lub lekko ząbkiem zbiegające, na brzegu gładkie.
Trzon: 3-5 x 0,2-0,3 cm, cylindryczny, czasem nieco wygięty, w zarysie okrągły lub lekko spłaszczony, z wzdłużnym wgłębieniem, wewnątrz pusty, kruchy, na powierzchni gładki, śluzowaty; w kolorze kapelusza.
Miąższ: żółty, po uszkodzeniu nie zmienia barwy, cienki, kruchy, o smaku łagodnym, bez zapachu.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki (6-)7-8 x(-10) x (3-)4-5(-5,5) μm, podłużne, cylindryczne, elipsoidalne, czasami z przewężeniem na środku.
Środowisko: występuje zazwyczaj w grupach wśród trawy lub mchów (rzadziej na nagiej ziemi), w parkach, na naturalnych łąkach górskich lub w prześwietlonych lasach (wiązy, olchy, świerki).
Uwagi: H. glutinipes, to drobna wilgotnica, z kleistym kapeluszem i trzonem.
Synonimy:
Gliophorus glutinipes (J.E. Lange) Kovalenko, Mikol. Fitopatol. 22(3): 209 (1988)
Hygrocybe aurantioviscida Arnolds, Biblthca Mycol. 90: 384 (1982)
Hygrocybe citrina var. glutinipes J.E. Lange, Fl. Agaric. Danic. 5: 27 (1940)
Literatura:
B. Gumińska, Flora Polska. Grzyby (Mycota). Tom XXVI. Wodnichowate (Hygrophoraceae). Uniwersytet Jagielloński, Instytut Botaniki, Kraków 1997
D. Boertman, Fungi of Northern Europe, Volume 1: The Genus Hygrocybe – Revised 2nd Edition, Svampetryk, 2010
[nggallery id=63]
Opracowanie: Waldemar Czerniawski