muchomor królewski
Status na Czerwonej Liście – V
Występowanie: VII-XI
Trujący
[singlepic id=1136 w=640 h=640 float=center]
Amanita regalis (Fr.) Michael, Führ. Pilzfr., Die häufigst vorkomm, verdächt. giftig. Pilze (Zwickau): pl. 75 (1904) [1903]
Kapelusz: średnicy do 15 (20) cm, żółtobrązowy (zwykle ciemniejszy na szczycie), na brzegu u starszych okazów prążkowany. Powierzchnia sucha, nieco błyszcząca, pokryta dość regularnie, koncentrycznie ułożonymi, białawymi łatkami.
Hymenofor: blaszki białe, gęsto ustawione, przy trzonie wolne.
Trzon: białawy lub żółtawobiaławy, 15-30 x 1,5 -3 cm, z wyraźnym, białawym pierścieniem, którego brzegi mogą być zabarwione żółtawo lub brązowawo. Podstawa trzonu bulwiasto zgrubiała i otoczona wałeczkowatymi lub gruzełkowatymi resztkami osłony.
Miąższ: pod skórką kapelusza żółtawobrązowy, w trzonie bladoochrowy, niezmienny; smak łagodny i słaby; zapach nieokreślony.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 9-12 x 6-9 μm, szerokoelipsoidalne, gładkie.
Środowisko: preferuje lasy iglaste.
Uwagi: gatunek ten jest nieczęsty, preferuje tereny górskie.
Synonimy:
Amanita emilii Riel, Bull. Soc. mycol. Fr. 23: 1 (1907)
Amanita muscaria var. regalis (Fr.) Sacc., Syll. fung. (Abellini) 5: 13 (1887)
Amanita muscaria var. umbrina (Pers.) Sacc., Syll. fung. (Abellini) 5: 13 (1887)
Amanita regalis (Fr.) Michael, Führ. Pilzfr., Die häufigst vorkomm, verdächt. giftig. Pilze (Zwickau): pl. 75 (1904) [1903] f. regalis
Amanita regalis f. umbrina (Pers.) Neville & Poumarat, Bull. Soc. mycol. Fr. 117(4): 324 (2002) [2001]
Amanita umbrina Pers., Tent. disp. meth. fung. (Lipsiae): 71 (1797)
Literatura:
B. Gumińska, W. Wojewoda, 1985, Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL, Warszawa
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp. Copenhagen 2008
[nggallery id=125]
Opracowanie: Waldemar Czerniawski