pierścieniak białoniebieski
Występowanie: IX-XI
Jadalny
[singlepic id=3512 w=640 h=640 float=center]
Stropharia caerulea Kreisel, Beih. Sydowia 8: 229 (1979)
Kapelusz: średnicy 2-6 cm, początkowo wypukły, z wiekiem rozpostarty; śluzowaty, z białymi, nietrwałymi kosmkami, zielony do zielononiebieskiego. Z wiekiem nierównomiernie jaśnieje do żółtawego.
Hymenofor: blaszki gęste, bladobrązowe, również u młodych owocników.
Trzon: 3-12 x 0,4-1,5 cm, zielony do niebieskozielonego, z zaznaczoną strefa pierścieniową.
Miąższ: zielonobiały, później kremowy. Smak i zapach niewyraźne.
Wysyp zarodników: żółtobrązowy.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 7-10 x 4-5,5(-6) μm, elipsoidalne do owalnych. Cheilocystydy maczugowate do szerokowrzecionowatych z wydłużonym wierzchołkiem..
Środowisko: pojawia się w widnych lasach, parkach i ogrodach, na przydrożach, wśród pokrzyw.
Uwagi: gatunek jadalny lecz bez znaczenia kulinarnego. Bardzo podobny jest pierścieniak grynszpanowy (Stropharia aeruginosa).
Synonimy:
Agaricus politus Bolton, Hist. fung. Halifax (Huddersfield) 1: 30, tab. 30 (1788)
Agaricus politus var. sylvaticus Lasch, Linnaea 3: 402 (1828)
Psilocybe caerulea (Kreisel) Noordel., Persoonia 16(1): 128 (1995)
Literatura:
E. Gerhardt, Grzyby – Wielki ilustrowany przewodnik, KDC, 2006
H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp, Copenhagen, 2008
[nggallery id=456]
Opracowanie: Waldemar Czerniawski