Gyromitra infula

piestrzenica infułowata

Status na Czerwonej Liście – V
Występowanie: IX-XI

Jadalny
[singlepic id=3623 w=640 h=640 float=center]

Gyromitra infula (Schaeff.) Quél., Enchir. fung. (Paris): 272 (1886)


Kapelusz: 2-12 x 3-10 cm, czerwonobrązowy do kasztanowobrązowego, z kilkoma wystającymi fałdami, w środku pusty.

Trzon: 3-10 x 0,5-3 cm, różowy, brudnobiały lub cielisty; czasami pofałdowany.

Miąższ: woskowaty, bardzo kruchy, o przyjemnym zapachu.

Wysyp zarodników: biały.

Budowa mikroskopowa: zarodniki 18-24 x 7,5-9 μm, bezbarwne, podłużnie eliptyczne, gładkie, z dwiema oleistymi kroplami.

Środowisko: pojawia się w lasach iglastych, na pniach i leżącym w ziemi drewnie, częściej w górach.

Uwagi: gatunek dość rzadki. Bardzo podobna jest Gyromitra ambigua, znajdująca się pod częściową ochroną. Odróżnić ją można po większych zarodnikach.

Synonimy:
Gyromitra infula f. gyrosa Benedix, Kulturpflanze 14: 363 (1967) [1966]
Helvella friesiana Cooke, Mycogr., Vol. 1. Discom. (London)(5): 195 (1878)
Helvella infula Schaeff. [as ‘Elvela‘], Fung. bavar. palat. nasc. (Ratisbonae) 4: 105 (1774)
Helvella rhodopus Krombh., Naturgetr. Abbild. Beschr. Schwämme (Prague) 3: 23, tab. 19:11-13 (1834)
Physomitra infula (Schaeff.) Boud., Hist. Class. Discom. Eur. (Paris): 35 (1907)
Physomitra infula var. friesiana (Cooke) Boud., Hist. Class. Discom. Eur. (Paris): 35 (1907)
Physomitra infula var. rhodopoda (Krombh.) Boud., Hist. Class. Discom. Eur. (Paris): 35 (1907)

Literatura:
E. Gerhardt, Grzyby – Wielki ilustrowany przewodnik, KDC, Warszawa 2006
B. Gumińska, W. Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL, Warszawa 1988

Link do dyskusji na forum

[nggallery id=468]

Opracowanie: Anna Kazanowska

Shopping Cart