muchomor złotawy
Występowanie: VII-X
Jadalny
[singlepic id=1195 w=640 h=640 float=center]
Amanita ceciliae (Berk. & Broome) Bas, Persoonia 12(2): 192 (1984)
Kapelusz: średnicy 8-15 (25) cm, oliwkowoochrowy lub szaro- do kasztanowatobrązowego, z cienkim miąższem, często pokryty grubymi, szarymi szczątkami osłony. Brzeg silnie bruzdowany.
Hymenofor: blaszki białe do szarych.
Trzon: od białawego do bladoszarego, w dolnej części często ciemniejszy, kosmkowaty z zygzakowatym wzorkiem. Podstawa z dwoma lub więcej pochwowatymi, szarymi strefami.
Miąższ: biały, bez wyraźnego zapachu.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki okrągławe, 11,5-14 μm, nieamyloidalne.
Środowisko: gatunek ten pojawia się w lasach liściastych, pod bukami i dębami, częściej na glebach wapiennych. Nieczęsty.
Uwagi: podobnymi gatunkami są A. battarrreae i A. submembranacea.
Synonimy:
Amanita inaurata Secr. ex Gillet, Hyménomycètes (Alençon): 41 (1874) [1878]
Literatura:
E. Gerhardt, Grzyby – Wielki ilustrowany przewodnik, KDC, 2006
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp. Copenhagen 2008
[nggallery id=130]
Opracowanie: Waldemar Czerniawski