pieprznik szary
Występowanie: VIII-X
Jadalny
[singlepic id=1647 w=640 h=640 float=center]
Cantharellus cinereus (Pers.) Fr., Syst. mycol. (Lundae) 1: 320 (1821)
Kapelusz: średnicy 2-5 cm, lejkowaty, o brzegach silnie powyginanych, szarawy lub czarnobrązowy, o powierzchni drobno kosmkowatej.
Hymenofor: listewki szaropopielate w kształcie żylastych fałdów, zbiegające nieraz prawie do nasady owocnika.
Trzon: w dolnej części przeważnie zwężony, wewnątrz pusty, nieco jaśniejszy od kapelusza.
Miąższ: cienki, elastyczny, szarobrązowy, o łagodnym smaku i dość mocnym zapachu.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 9-10 x 5-6 µm, eliptyczne, gładkie, wewnątrz często z jedną, duża kroplą.
Środowisko: pojawia się na ziemi, zazwyczaj gromadnie, w lasach liściastych i mieszanych.
Uwagi: rzadki gatunek. Podobny jest lejkowniczek pełnotrzonowy (Pseudocraterellus undulatus).
Synonimy:
Craterellus australis (Cleland & Cheel) Grgur., Larger Fungi of South Australia (Adelaide): 24 (1997)
Craterellus cinereus (Pers.) Pers., Mycol. eur. (Erlanga) 2: 6 (1825)
Helvella hydrolips Bull., Hist. Champ. Fr. (Paris) 10: tab. 465, fig. 2 (1790)
Merulius cinereus Pers., Icon. Desc. Fung. Min. Cognit. (Leipzig) 1: 10, tab. 3, fig. 3 (1798)
Merulius hydrolips (Bull.) J.F. Gmel., in Lamarck & de Candolle, Fl. franç., Edn 3 (Paris) 2: 130 (1805)
Peniophora cervina (Thüm.) Höhn. & Litsch., Sber. Akad. Wiss. Wien, Math.-naturw. Kl., Abt. 1 115: 1584 (1906)
Pseudocraterellus cinereus (Pers.) Kalamees, Tartu rük. ülik. Toim. 6((136, bot. Works)): 90 (1963)
Xerocarpus cinereus (Pers.) P. Karst., Revue mycol., Toulouse 3(no. 9): 22 (1881)
Literatura:
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
L. Hansen, H. Knudsen, Nordic Macromycetes vol. 3. Heterobasidioid, Aphyllophoroid and Gasteromycetoid Basidiomycetes. Nordsvamp. Copenhage, 1997.
[nggallery id=195]
Opracowanie: Waldemar Czerniawski