Występowanie: VI-XII
Niejadalny
[singlepic id=634 w=640 h=640 float=center]
Mycena corynephora Maas Geest., Proc. K. Ned. Akad. Wet., Ser. C, Biol. Med. Sci. 86(3): 407 (1983)
Kapelusz: średnicy 2-6 mm, półkulisty, stożkowaty, dzwonkowaty do bardziej lub mniej wypukłego, prześwitująco-prążkowany, śnieżnobiało oprószony do omączonego, także na krawędzi.
Hymenofor: blaszki 7-14 zbiegające ząbkiem, szeroko przyrośnięte, na krawędzi białe.
Trzon: 15-18 x 0.1-1 mm, cylindryczny, nieco wygięty lub powyginany, lekko poszerzający się ku podstawie, ale bez wyraźnego dysku, u góry lekko biało oprószony, gęściej ku dołowi, biało szarawy, biały, wodnisty.
Miąższ: bardzo cienki, bez woni i smaku.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 6-10 x 6-8 µm, okrągławe, gładkie, amyloidalne. Cheilocystydy 15-40 x 7-25 µm, maczugowate, gruszkowate, z wyrostkami. Sprzążki występują ale są rzadkie. Charakterystyczne dla tego gatunku są kaulocystydy – zmienne, od maczugowatych i gruszkowatych do wysłużonych, z wyrostkami.
Środowisko: rośnie pojedynczo lub w grupach na omszałej korze różnych drzew liściastych, jesienią lub na początku zimy. Pojawiać się jednak może w chłodniejszych okresach lata (pierwsze znalezisko tego gatunku w Polsce miało miejsce 24.06.2012 r. w Lesie Tynieckim, po obfitych opadach deszczu i ochłodzeniu).
Uwagi: cechami wyróżniającymi Mycena corynephora są białe, mączyste oprószenie, kapelusz do 6 mm szerokości. Blaszki przyrośnięte z krótkim, białym omączeniem. Trzon u podstawy nie posiada wyraźnego dysku. Charakteryzuje się dużymi kulistawymi zarodnikami, 4- zarodnikowymi podstawkami, sprzążkami i gruszkowatymi, zgrubiałymi lub cylindrycznymi kaulocystydami.
Literatura:
G. Robich, Mycena d’Europa, AMB Trento, 2003
www.mycena.no
[nggallery id=59]
Opracowanie: Ania Hreczka, Waldemar Czerniawski