szyszkówka świerkowa
Występowanie: II-V
Jadalny
[singlepic id=3279 w=640 h=640 float=center]
Strobilurus esculentus (Wulfen) Singer, Persoonia 2(3): 414 (1962)
Kapelusz: średnicy 0,5-3 cm, ochrowy do ciemnobrunatnego, suchy, gładki. Brzeg prześwitująco żłobkowany.
Hymenofor: blaszki białe lub szarawe, gęste.
Trzon: 3-6 x 0,1-0,2 cm, błyszczący, rurkowaty, z białą grzybnią u podstawy. W górnej części białawy, w dolnej szarobrązowy.
Miąższ: biały, cienki, smak łagodny, zapachu brak.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 4,5-6,5 x 2,5-4 μm, elipsoidalne, gładkie. Cystydy z kryształkami na wierzchołku.
Środowisko: pojawia się masowo w lasach świerkowych, na szyszkach leżących w ściółce lub zagrzebanych pod ziemią.
Uwagi: gatunek pospolity. Pomylić go można z innymi gatunkami szyszkówek. Pojawia się od wczesnej wiosny do lata, rzadko może również wyrosnąć późną jesienią.
Synonimy:
Agaricus dubius Pers., Mycol. eur. (Erlanga) 3: 23 (1828)
Agaricus esculentus Wulfen, in Jacquin, Miscell. austriac. 2: tab. 14 (1781)
Agaricus tenacellus Fr.
Collybia esculenta (Wulfen) P. Kumm., Führ. Pilzk. (Zerbst): 115 (1871)
Marasmius conigenus subsp. esculentus (Wulfen) J. Favre, Schweiz. Z. Pilzk. 17: 178 (1939)
Marasmius esculentus (Wulfen) P. Karst., Bidr. Känn. Finl. Nat. Folk 48: 103 (1889)
Pseudohiatula conigena var. esculenta (Wulfen) M.M. Moser, in Gams, Kl. Krypt.-Fl., Edn 2 (Stuttgart) 2b: 89 (1955)
Pseudohiatula esculenta (Wulfen) Singer, Lilloa 22: 320 (1951) [1949]
Literatura:
B. Gumińska, W. Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL, Warszawa 1985
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica, Nordsvamp. Copenhagen, 2008
[nggallery id=422]
Opracowanie: Waldemar Czerniawski